Bihira sa kanya na isalaysay na ang isang hari ay mayroong isang taong Sufi sa isang paaralan at malapit siya sa kanya habang siya ay may ranggo at siya ay may mahusay na paniniwala dito, at nakita niya sa ilang mga gabi na siya ay nasa paaralan upang na kung saan ang Sufi ay naiugnay, at nakakita siya ng isang alakdan, kaya’t namatay siya mula sa pagkakahawak nito, kaya’t ikinuwento niya ang kanyang mga pangitain sa isang matalinong pagtawid at sinabi sa kanya: Kung naniniwala ka sa iyong paningin, ipapakita niya sa iyo ang paaralan na iyon ang mula kanino ka magdurusa mula sa matinding sakit, kaya iniisip mo ang tungkol sa kanyang sarili tungkol sa nabanggit na Sufi. Sinabi niya sa kanya na ang isang mabubuting tao na ito ang galing sa kanya na pumipinsala sa kanya. Para naman sa iba, nag-iingat siya sa kanya. Di nagtagal, isang napabayaang usapin ang nangyari sa hari, na inangkin niyang hindi makapaniwala, at dumalo siya mula sa Kumander ng Tapat na nagsagawa na sa Sharia Kaya’t ipinatawag niya ang hari sa paaralang iyon, at siya ang unang naglagay ng kanyang iskrip sa na binanggit ang Sufi, at siya ay